Ey “tüm canlıları sudan yarattık” fermanının sahibi olan Allah’ım!

“Gökten indirdiğimiz su ile sizi suladık” buyuran Rabbim!

Hamd sana ki senden başka ilah yok. Şükür sana ki Rezzak-ı alem Sen’sin. Salat ve selam adı rahmet, sıfatı nebî olan gönlümüzün sâkisine.

Ne ki canlıdır suya muhtaçtır. Su hangi ölüye ulaştı da onu diriltmedi? Ölü toprağı dirilten de ölü kalpleri dirilten de sudur. “Sen yeri kuru ve ölü görürsün. Üzerine suyu indirdiğimiz zaman kıpırdar, kabarır ve her sınıftan göz alıcı bitkiler bitirir.”[1] Hangi gönle Rahman’ın hidayet suyu ulaştı da onda çeşit çeşit çiçekler açmadı?

Ey arşı su üzerinde olan Rabbim! Her şeyin canı olan su bile Senin “Hayy”lığından can dilenir. Bizleri can suyuyla sula. Dirilik pınarından içir.

Allah yarattığına sahip çıkar. Başkasına muhtaç etmez. “Gökten temiz bir su indirdik. Ki onunla ölü toprağı diriltelim ve yarattığımız hayvanları ve birçok insanları onunla sulayalım.” Allah yarattığı karıncasının, papatyasının, serçesinin, kedisinin suyunu bile yaratıp sunuyor ve ne güzel sahip çıkıyor. 

Ey göklerin ve yerin Mâlik’i olan Allah’ım! bize de sahip çık, gönlümüzü Senden başkasına çevirme.

Su, Rezzak-ı âlem’in Rezzaklığına ve Vehhablığına nişânedir. Allah bütün mahlukatı nasıl hesaba çekecek diye sorulunca  Hz. Ali, “Nasıl rızıklandırıyorsa öyle” demişti. Tüm böceklerin, bitkilerin ve hayvanların ihtiyacı olan suyu yaratan yanlarına kadar götüren, içebilecekleri tat ve kıvamda halk eden ve bir gün olsun birisini unutmayan Rabbimin Rezzaklığına aynadır su. “Bulutlardan şarıl şarıl su indirdik” buyuran Rabbim! Verişindeki karşılıksız veriş, bol veriş, Senin Vehhablığını anlatır.

“Söyleyin bana, içtiğiniz suyu. Onu buluttan siz mi indirdiniz yoksa onu indirenler biz miyiz? Dileseydik onu tuzlu yapardık, şükretseniz ya.”[2] Allah’ım nankörlüğümüzü bile idrakten aciziz.

“Size tatlı su içirmedik mi?”[3] Nimet, mü’minin şanını yansıtır. Sen bize Allahca verdin. Sen, Sen gibisin. Bizlerse aciz ve kusurluyuz, Allah’ım. Şükür makamında nimeti takdirden başka hünerimiz yok.

Aynı su ile sulanan bahçelerde çeşit çeşit meyveler yetişir. Kiminde kiraz, kiminde nar, kiminde elma. Her ağaç meyvesinde özünü yansıtır. Cevherini açık eder. “Üzüm bağları, ekinler, çatallı ve çatalsız hurma bahçeleri vardır. Bunların hepsi aynı su ile sulanır.”[4] Efendim, aynı suyu Ebubekir’in de kalbine döktü, Ömer’in de. Osman da haya, Ali de ilim, çiçek verdi. Sıdk meyvesi Sıddık’ta, adalet Ömer’de yeşerdi. Ebu Leheb de suya muhatap oldu. Hiç bir şey yeşermedi. Özü, cevheri mümbit değildi. Su aynı su idi. “İnsanlar madenler gibidir.” buyurdu, bunu gören Efendim. “Toprağı iyi olan yerin bitkisi, Allah’ın izni ile bol ve güzel çıkar. Toprağı kötü olan yerin bitkisi ise az ve yararsız çıkar.”[5]

“Allah gökten bir su indirdi de dereler kendi miktarınca doldu, taştı.”[6] Her can kendi gönlü kadar doldurdu testisini. Ey canlara can veren Allah’ım testimiz yıllardır boş, elimiz yıllardır boş. Bizi suyundan mahrum etme. Gönlümüzün  hicaplarını kaldır.

Su var cennete götürür, su var cehenneme. Su var bir yudumu bütün dünyanın mülküne değer. Su var umman bile olsa bir damla gözyaşının şerefine yetişemez. Su var can verir, huzur verir. Su var boğar, öldürür. Su var Rabbimin emriyle coşar taşar da Nuh’umuzu kurtarır. İbrahim’imize göl olur.

Cennete götüren su

Günahkar bir kadın vardı. Bir gün susamıştı. Su aradı, bir kuyu buldu. Kuyuya indi ve içti kana kana. Kuyudan çıkınca bir köpek gördü. Susuzluktan ıslak toprağı yalıyordu. Acıdı. Tekrar kuyuya indi, ayakkabısıyla su çıkardı, köpeğe içirdi. Allah da ona acıdı, affetti, cennetine koydu o kadını.

Ve Hz. Osman... Medine’de müslümanlar su sıkıntısı çekiyor. Bir yahudiye ait bir kuyu var. Pahalı satıyor suyu. “Kim cennet karşılığı olmak üzere bu kuyuyu satın alırda müslümanlara bağışlar?” teşvik-i nebisine lebbeyk diyerek koşmuş ve kuyuyu otuz beş bin dinara satın alarak bağışlamıştı. Cennetle müjdelenmişti.[7] Su o kadar büyük bir nimet ki ensar ve muhaciri sulayan da cennette, bir köpeği sulayan da.

Bir de cehenneme sürükleyen su var. Talut ordusuyla savaşa giderken “Allah sizi bir nehir ile deneyecek demişti. Kim ondan içerse benden değildir, kim ondan tatmazsa o bendendir. Ancak bir avuç içen başka.( bir avuç içebilirsiniz)”[8] demişti de ordunun pek azı hariç o sudan kana kana içmişler ve sınavı kaybetmişlerdi. Dünya suyundan bir avuç içenlere ne mutlu. “Her ümmetin bir imtihanı vardır. Benim ümmetimin imtihanı dünya sevgisidir.” Allahım bizi, dünya suyunun sarhoş ettiklerinden eyleme.“...Siz (bütün) güzelliklerinizi dünya hayatınızda bitirdiniz ve onlarla safa sürdünüz...”[9] hitabına muhatap etme bizi.

Hz. Eyyuba sunulan su var bir de. Hani o, “Rabbim bana bir sıkıntı dokundu, sen merhametlilerin en merhametlisisin.”[10] diye dua etmişti. Edebe bakın, “şifa ver” bile diyemedi. Sabrının son noktasında aczini itiraf etti de utanarak ima etti, açıktan söyleyemedi Sevgilisine. Bizi de edeple donat Allahım. Bizi de sabırlılardan kıl. “Ayağını yere vur. İşte sana yıkanacak ve içecek soğuk bir su.”[11] Kadir olan Rabbimin kudretinin sınırı mı var? İster yerden su çıkarır Eyyubuna, ister, bir bebek olan İsmail’ine zemzem sunar, ister Tin Çölünde Musa’sına taştan su fışkırtır,[12]  ister ümmet-i merhumeye Muhammed’inin    parmaklarından su içirir. İsterse bir bebeği Musa gibi suyla kurtarır (nil), sudan kurtarır (Kızıl deniz), isterse firavunu suyla boğar, intikam alır. İster Nuh’un gemisini yüzdürür, ister Nuh’un oğlunu boğar aynı suyla. Rabbim coşturmuşsa suyu bizi dağ bile koruyamaz.[13] Rabbimin hem rahimliği hem kahharlığı, hem azizliği, hem züntikamlığı, hem halimliği, hem şedidül-ikablığı yansır suda. Ey kadir olan Allahım, kudretine hayran kaldı, akıllıların aklı. Bizi hayret makamına erdir.

Suda Latif esması yansır Rabbimin. Şeffaftır, incedir su. İçimi kolay, hafif ve lezzetlidir. Mahza  lütuf ve fazldır.

Bir de suda Rabbimin Rahmanlığı görünür, herkes muhtaç suya O da herkese verir. Kafire de verir suyu mümine de sunar. Müminin besmeleyle içtiği su, ne de şereflidir. Rahimliği de zahir olur suda.  Havz-ı kevser sadece müminlere ait olduğu gibi, cennet ırmakları da sadece müminlere aittir.

Su Rabbimin sözünden çıkamaz. Emredileni yapar. Coş derse coşar, dur derse durur. Meliktir Rabbim, su Melikliğine aynadır.

Dağ gibi gemiler denizlerde selametle yüzer giderler. Rabbimin Selamlığını yansıtır, Müminliğini yansıtır su.

Tatları farklı lezzetleri farklı faydaları farklı birçok su yaratmıştır Rabbim, Hallaklığına ve Bariliğine bir nişanedir su.

Su içinde birçok canlı yaşar, Rabbimin Hafızlığına bir işaret olarak su içinde korunurlar. Suda yaşayamayanlar yanında, su dışında yaşayamayanlar da var. Rabbim bizi sudan ayırma. Bizi hıfzet, koru.

Su, hem diriltir, hem öldürür, Sanki Rabbimin Muhyi ve Mümit isimleri parıldar suda. Susuz kuruyan çiçekler, çok su ile de çürürler.

Rabbimizin bir sorusuyla bitirelim, “De ki, söyleyin bana, suyunuz yerin dibine çekilse size akarsuyu kim getirir?”[14]

Elhamdülillah,

Elhamdülillah,

Elhamdülillah.