BİZİM YUNUS

Miskin Yunus diye seslenip dursam,

Bülbül figan eder güllerden beri,

Onu Yunus yapan o aşkı bulsam,

Arayıp da sorsam ellerden beri.

Yunus Allah dostu aşktır sevdası,

Üç beş gün yaşadı boştur dünyası,

Allah'ı bulmaktı onun hülyası,

Ummanlara akan sellerden beri,

Bir anda gönlünden geçti o haller,

Derdini anlamaz dervişler Kullar,

Pir Hacı Bektaş'a götürdü yollar,

Sarp dağlardan aşan bellerden beri.

Aşkı arıyordu ama sormadan,

Buğday istiyordu aşkı almadan,

Bu aşk bulunmaz ki gönül dolmadan,

Seher vakti esen yerlerden beri,

Sonunda varınca taptuk köyüne,

Misafir olmuştur derviş evine,

Aşk ateşi düştü orada gönlüne,

Gönüle su serpti göllerden beri.

Kimdir bu yerdeki diye sorunca,

Yunus'tur yerdeki yatan deyince,

Bizim Yunus mudur? Sözün duyunca,

Öptü ayaklarını yerlerden beri.

Taptuk Emre şeyhi abdal yunus'un,

Varsın bu kapıda kul köle olsun,

Gönül testisi bu çeşmeden dolsun,

Taptuk'u bulacak yollardan beri.

Mevlaya aşıktır Cennet istemez,

Şeyhi olmayınca yalnız gidilmez,

Öyle olmasaydı Yunus denilmez,

Türküleri düşmez dillerden beri.

Nice sırlar verdi taptuk hocası,

Hizmet ile geçti gündüz gecesi,

Aşkı kalpte yandı dilde hecesi,

Duyuldu sevdası illerden beri.

Mustafa'm yunus'a bir selam versin,

Türbesine varıp huzura dursun,

Bu nasıl bir sevda yaşayıp görsün,

Kapında kul olsun yıllardan beri.

Yazar Hakkında

Mustafa Ünsal